Алексіевіч Святлана Аляксандраўна

Працавала выхавальніцай, настаўніцай гісторыі і нямецкай мовы ў школах Мазырскага раёна, журналісткай газеты “Прыпяцкая праўда" ў Нароўлі. У 1972 годзе скончыла факультэт журналістыкі БДУ, пачала працу ў “Маяку камунізму” – раённай газеце ў Бярозе Брэсцкай вобласці. У 1973–1976 гадах працавала ў беларускай “Сельской газете”, у 1976–1984 гадах – кіраўнік аддзела нарысаў і публіцыстыкі часопіса “Нёман”. У 1983 годзе прынята ў Саюз пісьменнікаў СССР. З пачатку 2000-х гадоў жыла ў Італіі, Францыі, Германіі. З 2013 года зноў жыве ў Беларусі. Аўтар кніг “У вайны не жаночы твар” (1985), “Апошнія сведкі” (1985), “Цынкавыя хлопчыкі” (1989), “Чарнобыльская малітва” (1997), “Час сэканд хэнд” (2013). Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры 2015 года.