Пачынаў кар'еру ў Акадэміі навук і на Мінскім радыёзаводзе. У 1961–1967 гадах быў інжынерам і загадчыкам сектара лабараторыі ядзернай фізікі БДУ. Ад 1969 да 1971 года займаў пасаду прарэктара Мінскага радыётэхнічнага інстытута.

У 1971–1990 гадах працаваў прафесарам, загадчыкам кафедры ядзернай фізікі і прарэктарам па навуковай працы БДУ. У 1990–1991 гадах быў першым намеснікам старшыні Вярхоўнага Савета і членам канстытуцыйнай камісіі.

Ад 1991 да 1994 года быў старшынёй Вярхоўнага Савета. Адзін з падпісантаў Белавежскага пагаднення, якое паклала канец Савецкаму Саюзу. Пазней узначальваў Цэнтр палітычных і эканамічных даследаванняў Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта.