Выкладаў ва ўніверсітэтах Беларусі, чытаў навучальныя курсы і знаходзіўся на навуковай працы ў Вышэйшай Школе Эканомікі (Берлін), Народным Універсітэце Кітая (Пекін), Маскоўскім Дзяржаўным Універсітэце (Расія), Інстытуце эканамічнага развіцця (Вашынгтон), Санкт-Пецярбургскім універсітэце (Расія), Кіеўскім (Украіна) і Ташкенцкім (Узбекістан) універсітэтах. У 1991–1994 гадах займаў пасады загадчыка кафедры, прарэктара Нацыянальнага інстытута гуманітарных навук, дэкана эканамічнага факультэта Еўрапейскага Гуманітарнага Ўніверсітэта.
З 1992 года кіраваў праектамі Сусветнага банка па макраэканамічнай палітыцы (адукацыя, трэнінг) у Беларусі. Як незалежны эксперт у 1996–1999 гадах – член Савета па эканамічным развіцці Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь, у 2000–2002 гадах – член Экспертнага Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь. У 1996–1997 гадах узначальваў няўрадавую арганізацыю Нацыянальны цэнтр стратэгічных ініцыятываў "Усход-Захад".
У 2000 годзе быў навуковым рэдактарам Нацыянальнай справаздачы аб чалавечым развіцці Рэспублікі Беларусь, узначальвае Навукова-кансультацыйны Савет ПРААН у Беларусі па падрыхтоўцы Нацыянальных справаздач.